Yani bir insan ne kadar asosyal olabilecekse o kadar asosyal oldum. Arkadaşlarım tabi ki oluyor benim de best friendlerim var ama içimi dökemedikten sonra sadece iyi gün dostu tarzı bir şey oluyor ama bu onların suçu değil sorun bende,sorun o kadar bende ki anlatsam ve ya anlatmasam da geçmiyor. Kişiliğim falan olmuş değiştiremiyorum böyle olmayı. Bende kavga etmeyi çok istiyorum ama başka bir insana bağıramam ya da kendimi savunamam(umarım bu yazıyı bi psikolog okur da yardım eli uzatır, muayene çok pahalı çünkü, ya benim babam esnaf bu masrafı nasıl kaldırsın adam, bursum da anca yetiyor zaten)
Böyle yani iç dünyamda, hayal falan kuruyorum mutlu oluyorum sonra hayal bitiyor bu duyguları yaşamaya devam ediyorum. Karşı cinsten kaçmam var ki bir de o çok fena. Lisede o hormonlara bile karşı gelmişim irade sahibi olmuşum yani bekliyorum ki doğru dürüst bir şey gelsin karşıma.Öylece bekliyorum sadece bekliyorum. Belki de böyle bir şeye ihtiyacım vardır. Güven verici birine.
Ay bunu daha kimseye söylememiştim ya OFFFF.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder